29 mrt | Posted by Ingeborg Diemel | no comments |
Wanneer is het nu spelen en wanneer niet? Spreken wij als baas wel genoeg honds? Hieronder een leerzaam filmpje met verhelderende tekst.[fb_vid id=”2004797396219735″]Interactie tussen honden wordt vaak ‘spel’ genoemd. Het lijkt wel alsof alles waarbij geen bloed vloeit (bij wijze van spreken dan natuurlijk ?) als spel wordt gezien. En dat is heel vaak een verkeerde beoordeling!
Dit is een filmpje waarin mijn hond Griffin mijn andere (inmiddels overleden) hond Ean overhaalt om te spelen. Dat lukt hem niet, maar als je niet goed kijkt dan zou je kunnen denken dat het spel is.
Het begint met een spelboog naar Ean die in de verte naar iets kijkt. Na de spelboog gaat Griffin liggen. Hij vindt het spannend, want het gaat niet altijd zoals hij het verwacht..
Ean zie je een aantal keren weg kijken. Hij vindt het ook spannend. Als dat er niet voor zorgt dat Griffin stopt, gaat hij er op af. Voor Griffin het moment om het dan tóch te proberen. Maar Ean houdt niet van “rough and tumble” en probeert continue te ontwijken.
Dit is dus géén echt spel! Echt spel is wederkerig….
Dit is geen drama. Ze kennen elkaar en dit is hun manier van communiceren. Maar dit soort ontmoetingen lopen makkelijk uit op confrontaties tussen honden die elkaar niet kennen. Of ook als het geen confrontatie wordt is dit voor “de Ean” in zo’n situatie geen positieve ervaring met andere honden. Als er daar teveel van zijn, kan dat uiteindelijk aanleiding zijn voor uitval-gedrag.
Voor deze twee is even afschudden van de spanning nadat het punt gemaakt is, voldoende. Ze hebben ook voldoende positieve associaties met elkaar dus de balans slaat niet door (dat is overigens hard werken voor ons om dat te creeeren!)
Echt spel is met ontspannen lijven en is wederkerig: eerst stelt de ene zich kwetsbaar op, daarna de ander. Rennen is bv alleen spel als er achter beide partijen aan gerend wordt om de beurt!
Interessant?
Deel en/of like dit bericht dan!
Minder weergeven
