28 nov | Posted by Ingeborg Diemel | no comments |
Na een uurtje lekker “samenwerken tijdens de wandeling” met de maandagochtend groep in het park, ben ik met Tess gaan uitwaaien bij “de Put”. Ons favoriet wandelrondje! Weids uitzicht over weilanden gecombineerd met een grote plas water. Heerlijk! We zijn nog maar net aan onze wandeling begonnen of we komen een mevrouw tegen met een overenthousiaste, Hieperdepiep, maar nogal lompe Rhodesian Ridgeback .Met een halfjaartje oud was deze spring-in-het-veld al flink uit de kluiten gewassen. Na elkaar even van een afstand te hebben bekeken, komt de jonge hond al blaffend en springend op Tess af. Al happend en duwend en met zijn voorpoten slaand wordt Tess door deze hond bewerkt. “Ahhhhh hij wil spelen ” zegt zijn baasje. Maar ja, Tess wil ook best spelen, maar niet zo ruw. Dus loop ik vlug door waarop het ongeleid projectiel gewoon met ons mee rent-botst-hapt-springt-blaft. Maar dan is Tess het beu! Na een paar keer beleeft vragen om vervolgens te grommen zonder effect, valt ze nu uit naar de jonge hond. “Geeft niets hoor” zegt het baasje. “Daar leert zij alleen maar van”. Ja…..denk ik dan, is dat wel zo en wat leert mijn Tess hiervan?
http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/wat-kan-er-mis-gaan-tijdens-spel.php
Wat kan er mis gaan tijdens spel?
Spel kan uitlopen op angst, te veel spanning en/of dreiggedrag. Ook kan een pestkop, een bully, het spel bederven. Hoe herken je dat spelen niet meer leuk is voor een of meerdere honden? Hoe herken je de �pestkop�?
