17 feb | Posted by Ingeborg Diemel | no comments |
Marleen van Baal is een geweldig Hondenmensen waarbij ik al verschillende instructeurs-cursussen heb gevolgd. Wat wij beiden belangrijk vinden is het kijken naar je hond. Wat heeft de hond nodig. Honden moeten al erg veel en er worden vaak erg hoge verwachtingen gesteld aan onze huishond. Verwachtingen die niet altijd overeenkomen met het karakter of behoefte van onze hond waardoor we voor onze honden vaak lastige situaties creëren. Kijken naar je hond en rekening houden met je hond vind ik belangrijk. En dat valt niet altijd mee. We willen doen wat goed is voor onze hond, maar of dit voor de hond ook zo voelt………?
Zie je mij?
Zie je mij echt?
Een mooi stukje hierover geschreven door Marleen van Baal
Zie je mij?
Zie je mij écht?
Afgelopen week sprak ik een meneer. Hij liep 4x per dag met zijn hond, waarvan 2x 1,5 uur. Dat deed hij al jaren. Dat was goed voor zijn hond en natuurlijk ook voor hemzelf, zei hij met een knipoog, terwijl hij op zijn platte buik klopte.
De hond, een middenslag kruising, lag naast hem op de stoep. Hijgend. De hond bleek 10 jaar oud te zijn en was ‘kerngezond’ volgens meneer. Ik zag wat anders. Ik zag een hond die moe was. Een hond die bijna in slaap viel tijdens de paar minuten dat ik met meneer stond te praten.
Ik waagde er toch een opmerking aan. “Kan uw hond het nog wel aan? Het is best veel beweging voor een senior lijkt mij.” De meneer lachte trots en zei: “Deze krasse knar kan dat prima aan. En zolang hij nog opstaat, zodra ik de riem pak, blijf ik lekker met hem lopen.”
We namen afscheid. De hond stond met vertraging op, zijn bewegingen waren houterig. Hij kwam moeizaam in beweging maar had geen keuze, meneer liep alweer “op lekker tempo” door.
Het deed me zeer om de hond zo te zien. Ik voelde de beklemming van machteloosheid.
Wat kun je doen? De man houdt van zijn hond, daar is geen twijfel over mogelijk. Hij denkt oprecht dat hij het beste doet. Daarbij heeft hij geen vraag aan mij gesteld over hoe ik ernaar kijk, dus de kans dat hij openstaat voor mijn mening is klein.
Lastig. Heel lastig.
En ik sta met regelmaat voor dit vraagstuk. In mijn werk en in privésituaties. De hond in de wachtkamer bij de dierenarts. Zo gestresst, zo vragend om steun. Maar hij wordt genegeerd, “anders maak je het alleen maar erger”. De hond tijdens een wandeling in het park, die duidelijk géén contact wil met andere honden. Maar hij moet, want “hij moet sociaal zijn”. De hond met overgewicht. “Het is zo’n lekkerbek en ik vind het zielig om hem eten te weigeren”. De hond die hyperdruk is op bezoek, duidelijk zich geen raad wetend met alle nieuwe indrukken. “Hij gaat overal mee naar toe, ik vind dat gezellig!”
Ik kijk ernaar en voel van alles. Weerstand, medelijden, onbegrip, onmacht en tegelijkertijd begrijp ik de mensen ook. Zij kijken vanuit hun eigen perspectief naar de hond.
Elke hondenbaas heeft een idee van hoe het moet. Elke hond is aangeschaft met een ideaalplaatje van hoe het zal gaan worden. En elke hond brengt de eigenaar ook iets op persoonlijk vlak. Dat kan afleiding zijn, maar ook het opvullen van leegte, gevoel van geliefd zijn, status… en er zijn nog veel meer redenen te bedenken wat een hond zijn mens brengt, náást gezelschap en maatjes zijn.
En in de basis is daar niets mis mee. Elke relatie is gebaseerd op meerdere elementen en het brengt ons iets en helpt ons persoonlijk.
Maar als de hond daardoor niet “gezien” wordt, gaat het schuren. Dan gaan eigenbelang en/of vastgezette denkpatronen het welzijn van de hond in de weg staan.
Hond InZicht staat voor het écht zien van je hond. Dat is hoe ik werk. Ik coach mensen op eerst leren kijken, dan te gaan voelen. Die combinatie maakt dat je verder kijkt dan wat je “denkt” dat goed is voor je hond. De combinatie van kijken én voelen, maakt dat je jouw hond echt gaat zien.
Ik daag je uit om de relatie met je hond onder de loep te nemen.
Zet jezelf op scherp en kijk hoe vaak je iets doet, vindt, beslist omdat jij dat zo wil. Kijk dan ook eens eerlijk of het wel past bij je hond. Of dat hij doet wat je vraagt omdat hij geen keuze heeft.
En stel jezelf de vraag: “waarom” wil ik dit van mijn hond?
Kijken, voelen en dan écht zien.
Je hond zal je dankbaar zijn.
#weeseenwijzebaas
Marleen van Baal, Hond InZicht
Coacht mens met hond
* delen van dit bericht met bronvermelding is toegestaan en wordt gewaardeerd ?
